သမုဒိေႏြ
ဖ်က္ကတည္း
ရင္ထဲစူးနစ္၊ဆူးသင့္အသဲ
ႏွလုံးကဲြေၾက၊တဒဂၤေႏြ
ဘယ္သူေစလဲ၊ရင္ကြဲေအာ္ဟစ္
အလြမ္းျဖစ္တည္၊ေ၀းခဲ့သည္ပဲ....။
နင့္ကတည္း
ဆင့္ကဲရစ္ခ်ည္၊ျဖစ္တည္ယွဥ္တြဲ
ေၾကကြဲဘ၀၊ထာ၀ရေႏြ
ဘယ္သူေစလဲ၊ရင္ကြဲေအာ္ဟစ္
မ်က္ရည္ျဖစ္တည္၊စီးခဲ့သည္ပဲ.....။
သံစာဟစ္ေၾကြး၊ေႏြ၏ေတးရွင္
မျမင္ကြယ္ရာ၊ခင္တြယ္ရာရိပ္
နားခုိအိပ္စဥ္၊သည္လြင္ျပင္၌
ေမာလ်ဟုိက္ပမ္း၊ေႏြစခန္းကုိ
ရင္ကၽြမ္းတည္ေဆာက္၊ခို၀င္ေရာက္မိ
ပကတိေႏြ၊ရြက္ေျခာက္ေစသုိ႔
လြမ္းသည့္မ်က္ေရ(ရည္)၊ေ၀ဒနာေစသည္
ေ၀းကြာေလသည့္ေန႔ရက္တုိင္း......။
No comments:
Post a Comment