ဘယ္အတြက္ ညႈိးေလသလည္း
စိုး...တည္....ဖြဲ႔....ညိႈ႕
မ်က္၀န္းတုိ႔စြတ္စုိခဲ့ေပါ့ ။
ေ၀းေတာ့မည့္အခ်စ္ေၾကာင့္လား
မေတြးခဲ့သည့္အျဖစ္ေၾကာင့္လား
ျပဳံးထားတဲ့ၾကားကစြတ္စုိ
မ်က္၀န္းရယ္....
ဘာေၾကာင့္ျပိဳတာလည္း-? ။
ထားခဲ့မည့္သူကကုိယ္ပါ
(...ဒါေပမယ့္....)
တကယ္တန္းက်န္ခဲ့သူလည္း
ကုိယ္ပဲေလ ။
မုိးေရ....
ရြာလုိက္စမ္းကြယ္
ဒီမယ္-မ်က္ရည္လည္းခမ္းေရာ့မယ္
မစဲပါနဲ႔..ရြာပါေလ
လြမ္းလုိ႔က်တဲ့မ်က္ရည္
ေခ်ာင္းျဖစ္ေစေပါ့
တိတ္နဲ႔ေတာ့ကြယ္...။
No comments:
Post a Comment