ညေမႊးပန္း
ေနခ်ည္ထိ၍
ပြင့္ဖတ္၀တ္မႈံ၊ႏြမ္းေရာ္ငုံလည္း
လေရာင္ျဖာဆမ္း၊ည၏လမ္းေပၚ
ေရာက္ျပန္ေသာ္ခဏ၊တဒဂၤ၌
ရႊင္ျပ၀မ္းေျမာက္
ထလမ္းေလွ်ာက္၏ ။
ေၾသာ္.....
အံ့ေလာက္မာလာ
ရနံ႔ဖ်ာသင္း၊သူ႔အဆင္းႏွင့္
ေမႊးၾကိဳင္သင္းထုံ၊သူ႔၀တ္မႈံကုိ
ဘယ္သုိ႔ဘယ္ပုံ၊ဘယ္ရင္အုံ၌
ဆက္တင္မွီႏြဲ႔၊ေပးအပ္ခဲ့သည္
မသိျပီတည္း ။
ညစီေမွာင္ထဲ၊ခပ္ရဲရဲေပါ့
ရင္ကုိေကာ့လွ်က္၊ေခါင္းေမာ့လည္ခါ
ကႏြဲ႔ကလ်ာေလွ်ာက္
တုိးေ၀့ေပ်ာက္၏......။
No comments:
Post a Comment