တစ္ခါတုန္းက ခ်စ္သူ႔အနား
တပ္မႈးေလးအလား
ခစားဘူးတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ခ်စ္သူ႔စကား
ပုတ္သင္အလား
ေခါင္းျငိတ္ဘူးတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ခ်စ္သူ႔ပါး
ပန္းစံပယ္အလား
နမ္းဘူးတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ခ်စ္သူ႔ဆံစ
ထိကရုံးႏွယ္
ယုယၾကည္ဆယ္ဘူးတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ခ်စ္သူ႔အသံ
ကရ၀ိတ္သံႏွယ္ခ်ိဳျမ
ရင္ခုန္ခဲ့ရဘူးတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ခ်စ္သူ႔အျပဳံး
`မုိနာလီဇာ`ရႈံးမယ္
ထင္ဘူးတယ္။
တစ္ခါတုန္းက ခ်စ္သူ႔အလွ
`ကလီရုိပထ်ာ`ငုိရမေလာက္
ျမင္ဘူးတယ္။
ခုေတာ့.....
ခ်စ္သူမုန္းလုိ႔
ရြက္ေၾကြျပဳန္းတဲ့သစ္ပင္လုိ အထီးက်န္
မ်ိဳးစိတ္သုန္းတဲ့ငွက္ေတြလုိ သင္းကြဲ
ကုိယ့္တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ေပါ့။
No comments:
Post a Comment