လေရာင္ရြာခ်တဲ့ အလင္းေအာက္
စကားလုံးပန္းေလးေတြ
ၾကိဳးသီေကာက္ဖို႔
ငါ ... ေစာင့္ေနမိတယ္။
ေပ်ာက္ေနတဲ့ ခ်စ္သူကုိ
ျပန္ရွာေတြ႔သလုိမ်ိဳး
ေ၀ဒနာအမ်ိဳးမ်ိဳးက
ရင္ထဲမွာ ယွက္တုိက္
ႏွလုံးသားပင့္သက္ကုိ
လာလာျပီး ရႈိက္သြားခဲ့..။
တရႈိက္မတ္မတ္
ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္
ရနံ႔သင့္ ၀တ္မႈံအလြင့္မွာ
ငါ့ ႏွလုံးသားေလး
ဆက္ဆက္ခါလႈပ္ရမ္း
ဘယ္လုိျဖစ္တယ္မွန္း ငါမသိ၊
ရႈရိႈက္မိသမွ် ေလေျပ
ၾကည့္လုိက္မိသမွ် ျမင္ကြင္း
"သူမွသူ"အတင္းခ်ည္း စြဲခဲ့မိ။
ဒီေတာ့.....
ငါ ေရးၾကည့္မိတယ္
ႏွလုံးသားရဲ႕ ခံစားသိ
အရွိကုိ အရွိအတုိင္း..။
ထိုင္ေနၾကလၻက္ရည္ဆုိင္က
ေရႊမိက ေျပာတယ္
"ရင္ထဲမွာရွိတာကုိ ခ်ေရးတာ
အဲဒါ ... ကဗ်ာ" တဲ့..။
ငါမသိေတာ့ဘူး ေရႊမိ
ငါသိသလုိ ေရးၾကည့္တာပါ
အဲဒါ ... ကဗ်ာဆုိရင္
ငါ့မွာ အလီဗိုင္ျပစရာ မရွိဘူး...။
ခ်စ္လြမ္းေ၀(ေရႊေမွ်ာင္)
No comments:
Post a Comment