လြမ္းခြင့္ရရုံ
မၾကင္ရေပမယ့္
ရင္မွေစေသာေမတၱာ
ဥေပကၡာမျပဳရက္ႏုိင္ျပီေပါ့
ျမတ္...ႏုိး...တြယ္...တာ။
မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး
ရင္မွတည္ေသာ သစၥာ
ျမင္သာေစ ဆုမေတာင္း
သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူပဲရယ္လုိ႔ကြယ္
တရားနဲ႔ကုိယ္ေျဖကာ
ေ၀ဒနာကျမွားႏွယ္စူး...။
သူသိရဲ႔လား
အပူမိသူ ဘယ္လုိၾကြမ္းတယ္လုိ႔
ဘယ္သူေျပာ ဘယ္လုိၾကည့္
ဘယ္သူပဲ ဘယ္လုိထင္
သူေပ်ာ္ရင္ ကုိယ္ေက်နပ္
(ေၾသာ္....)
လြမ္းရုံသက္သက္...။
No comments:
Post a Comment